Tijdens een leiderschapstraining kreeg ik een opmerking die ik nooit meer ben vergeten.
De trainer zei:
“Je profileert jezelf via je medewerkers.”
Ik weet nog precies hoe ik me voelde: verrast, geraakt… en eerlijk gezegd ook een beetje betrapt. Tot dat moment dacht ik dat ik vooral mijn team hielp groeien. Maar diep van binnen gebruikte ik hun resultaten om mezelf te bewijzen. Hun succes voelde als mijn legitimatie: zie je wel, ik kan dit.
Dat besef was pijnlijk én bevrijdend tegelijk. Want het legde de kern bloot van iets waar veel startende leiders mee te maken hebben: een onbewuste bewijsdrang. De behoefte om gezien te worden. Om te laten zien dat je het waard bent.
Maar écht leiderschap begint niet bij wat je doet, of bij hoeveel je voor elkaar krijgt via anderen.
Het begint bij wie je bent. Bij durven vertrouwen op jezelf, ook zonder applaus van je omgeving. Bij leidinggeven vanuit innerlijke rust in plaats van vanuit bevestiging zoeken.
Het ontstaat wanneer je leert natuurlijk navigeren:
👉 vertrouwen op wie jij bent, los van de rol
👉 aanwezig blijven in plaats van presteren
👉 je team ruimte geven om zelf te groeien
👉 keuzes maken vanuit rust in plaats van vanuit druk
👉 leiderschap tonen zonder jezelf op de voorgrond te zetten
Vanaf het moment dat ik dat begreep, veranderde mijn aanpak. Ik ging minder duwen en meer luisteren. Minder sturen vanuit controle en meer vanuit verbinding. Mijn gesprekken werden opener. Mijn team nam meer eigenaarschap. En ikzelf voelde meer ontspanning, juist in uitdagende situaties.
Ik ben nog altijd onderweg, maar één ding is voor mij duidelijk:
Natuurlijk leiderschap begint wanneer je stopt met jezelf te bewijzen, en start met jezelf te vertrouwen.
Reactie plaatsen
Reacties