Lange tijd heb ik gedacht dat wat ik deed als leidinggevende heel normaal was. Een praatje maken aan het begin van de dag, even doorvragen wanneer iemand wat stiller leek, een agenda-item verschuiven om ruimte te maken voor een spontaan gesprek. Voor mij voelde het niet meer dan logisch. Zo ben ik nu eenmaal. Zo werk ik nu eenmaal.
Maar pas later, toen ik écht begon te luisteren naar hoe mijn medewerkers mijn rol ervoeren, merkte ik dat die kleine, alledaagse dingen voor hen helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn. Dat het feit dat ik tijd voor hen maak, dat ik oprechte aandacht heb voor hun verhaal, hun zorgen of hun ideeën, juist iets bijzonders is. Iets dat ze waardeerden, soms zelfs onverwacht veel.
De ontdekking die me even stil maakte
Het besef kwam niet in één keer. Het groeide door kleine opmerkingen tijdens gesprekken:
“Ik vind het fijn dat je dit vraagt.”
“Je onthoudt altijd wat ik eerder heb verteld.”
“Het doet me goed dat je tijd maakt, ondanks hoe druk je bent.”
In het begin wuifde ik het weg: Natuurlijk neem ik de tijd, dat hoort toch zo? Maar hoe vaker ik het hoorde, hoe meer ik begon te begrijpen: aandacht geven is niet iets dat iedereen automatisch doet. En al helemaal niet wanneer de agenda volloopt en deadlines zich opstapelen. Voor mij was het routine, voor hen was het een teken van vertrouwen en waardering.
Waarom dit inzicht belangrijk is
Door te erkennen dat mijn “gewone” manier van werken voor anderen verschil maakt, kijk ik anders naar mijn rol als manager. Het heeft me bewust gemaakt van de impact van kleine gebaren. Een luisterend oor kan iemands werkdag lichter maken. Een gemeende vraag kan iemand het gevoel geven gezien te worden. Het is makkelijk om je te verliezen in processen, plannen en prestaties. Maar uiteindelijk blijft leiderschap altijd menselijk werk.
Tijd en oprechte aandacht: de werkelijke kern
Wat ik heb geleerd, is dat mijn medewerkers niet verwachten dat ik alle antwoorden heb of elk probleem meteen oplos. Wat ze wél voelen, is of ik er écht voor ze ben. Of ik ze hoor, zonder oordeel. Of ik de tijd neem wanneer het nodig is, niet alleen wanneer het uitkomt. En het mooie is: die aandacht kost me minder moeite dan ik ooit dacht, juist omdat het zo dichtbij mijn natuur ligt.
Mijn voornemen voor de toekomst
Vanaf het moment dat ik me dit realiseerde, ben ik mijn eigen gedrag meer gaan waarderen. Niet vanuit trots, maar vanuit bewustzijn. Het maakt me alert om die oprechte aandacht niet te verliezen wanneer mijn dagen druk worden. Wat voor mij vanzelfsprekend lijkt, kan voor een ander een bron van motivatie, vertrouwen of opluchting zijn. En misschien is dat wel de mooiste les die leiderschap me tot nu toe heeft gegeven.
Waarom dit besef belangrijk is in mijn rol als coach
Dit inzicht heeft me veranderd: niet alleen in hoe ik mijn team leid, maar ook in wat ik andere (startende) managers wil bieden. Als je net begint als leidinggevende, kan het een uitdaging zijn om te weten hoe je aanwezig bent voor je team, zonder dat het geforceerd aanvoelt. Juist daar kan coaching in de natuur enorm krachtig zijn én precies dat is wat ik aanbied via Natuurlijk Navigeren.
Reactie plaatsen
Reacties